Όχι άλλο κάρβουνο...

Μια οικογένεια με πολύ χαμηλό οικονομικό επίπεδο στη Λατινική Αμερική μπορεί να ξοδέψει το 10% του μισθού της σε εμφιαλωμένο νερό, παρότι το σπίτι της έχει πόσιμο νερό. Αυτό είναι πολύ σοβαρό την στιγμή που τα έσοδα της οικογένειας αυτης αγγίζουν τα 300 δολάρια (238 ευρω) το μήνα. Και επιπλέον έχει στο σπίτι της πόσιμο νερό. Πως γίνεται αυτό; Πολύ απλά επειδή αυτό το νερό στην πραγματικότητα δεν είναι πόσιμο. Είναι βέβαιον ότι αυτη η οικογένεια έχει βρύση και σύνδεση με το σύστημα ύδρευσης. Ωστόσο το νερο που έρχεται δεν πληροί τους κανόνες υγειινής για να χαρακτηριστεί πόσιμο. Για παράδειγμα, το Μεξικό έχει τη μεγαλύτερη κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού στον κόσμο, σύμφωνα με στοιχεία του BID.

Αυτά τα στοιχεία αποκαλύπτουν μια από τις πιο μεγάλες παραδοχές στον αναπτυγμένο κόσμο. Οι μεγάλοι αριθμοί συχνά δε χρησιμεύουν σε τίποτα. Για παράδειγμα αν μια χώρα αναφέρει πως το 90% του πληθυσμού της έχει πρόσβαση στο νερό αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και πόσιμο. Είναι ενδεικτικό ότι στην Αϊτή μετά από τον σεισμό -πριν από 6 μήνες- έφθασε ως ανθρωπιστική βοήθεια μεγάλος αριθμός από υδροφόρες και δεξαμενές νερού, οι οποίες όμως έμειναν στο αεροδρόμιο του Πορτ Ο Πρενς, γιατί δεν υπήρχε τρόπος μεταφοράς στις πληγείσες περιοχές, ενώ αυτό που χρειαζόταν η Αϊτή ήταν κυρίως χλώριο. Ακόμη και σήμερα η περιοχή αυτη αντιμετωπίζει τραγικά προβλήματα έλλειψης πόσιμου νερού.

ΠΗΓΗ: http://clopyandpaste.blogspot.com