Όχι άλλο κάρβουνο...

Ζητούσε 12.000 ευρώ καθαρά ως προσωπική αµοιβή, όπως είχε συνηθίσει επί προηγούµενης διοίκησης στην ΕΡΤ, ο Σπύρος Παπαδόπουλος για το «Στην υγεια µας», αλλά αναγκάστηκε τελικά να περιοριστεί στις 9.000 ευρώ (36 εκποµπές θα στοιχίσουν συνολικά 1,83 εκατ. ευρώ, χωρίς τον ΦΠΑ)

Παράδειγµα 1ο: Τοποθετήθηκε διευθύντρια ειδήσεων στο ραδιόφωνο µε 12.000 ευρώ µηνιαίως, στενή φίλη µέλους του Δ.Σ. και στελέχους του Μαξίµου. Σύµβαση, η οποία ανανεώθηκε δύο ηµέρες πριν από τις εκλογές. Η εν λόγω παραιτήθηκε, άλλωστε η σύµβαση θα ακυρωνόταν, αλλά µας δίνει µια ιδέα για το τι γινόταν στην ΕΡΤ («ΤΑ ΝΕΑ» έχουν στα χέρια τους όλα τα σχετικά έγγραφα).

Δηµοσιογράφος και διαφηµίστρια, µε δική της διαφηµιστική εταιρεία, είχε µισθό από την ΕΡΤ µε ειδική σύµβαση. Επιπλέον, είχε δίωρη εκποµπή στη δορυφορική από την οποία προέβαλλε στον απόδηµο Ελληνισµό σηµαντικούς Έλληνες. Ορισµένοι από τους οποίους ήταν πελάτες της διαφηµιστικής εταιρείας. Παραγωγός εταιρεία τής εν λόγω εκποµπής ήταν η ίδια ακριβώς που είχε αναλάβει µε διαγωνισµό και µέρος του µοντάζ της ΕΡΤ. Από συµπτώσεις, άλλο τίποτε! Σε µία από τις εκποµπές προβλήθηκε µεγάλη φαρµακοβιοµηχανία και όταν παρατήρησε υπάλληλος ότι αυτό είναι διαφήµιση, βρέθηκε µε μετάταξη.

Παράδειγµα 3ο: Σε επερώτηση στη Βουλή για την εν λόγω εκποµπή («Πανόραµα»), η απάντηση της διοίκησης ήταν ότι «τέτοια πράγµατα δεν συµβαίνουν στην ΕΡΤ» και ότι το δορυφορικό πρόγραµµα της ΕΡΤ σηµειώνει αύξηση τηλεθέασης. Ο σχετικός φάκελος µε καταγγελίες και έγγραφα βρίσκεται στα χέρια της ΕΣΗΕΑ, πλην όµως ακόµη δεν έχει παραδοθεί στο Πειθαρχικό.

Παράδειγµα 4ο: Εµφανίζονταν λίστες για «αποκλειστικές συµβάσεις» µε δηµοσιογράφους, ορισµένοι εκ των οποίων παρά την «αποκλειστικότητα» εργάζονταν και σε άλλα µέσα, ενώ άλλοι εµφανίζονταν µε µισθούς 4.000 και 5.000 ευρώ. Το πρόβληµα δεν είναι γιατί προσελήφθησαν, αλλά ότι η ΕΡΤ αντιµετωπιζόταν σαν µέσο απορρόφησης της ανεργίας στον δηµοσιογραφικό κλάδο µε αδιαφανή κριτήρια, γεγονός που καθιστούσε δυσχερή την κριτική στάση απέναντι στις πράξεις και το έργο της διοίκησής της από εκείνους που θα έπρεπε να την ασκούν.

Παράδειγµα 5ο: Στη δορυφορική ΕRΤ-SΑΤ ο ένας διευθυντής _ που κόστιζε 3.000 ευρώ _ έγινε... τέσσερις, οι οποίοι κόστιζαν πάνω από 30.000 ευρώ. Μία από τις θέσεις ήταν της αναπληρώτριας διευθύντριας, την οποία δεν προέβλεπε καν το οργανόγραµµα. Σε θέση συντονιστή βρέθηκε ο αδελφός κυβερνητικού στελέχους µε µισθό 6.700 ευρώ µεικτά. Σε θέση ειδικού συµβούλου (εκ των πολλών του προέδρου) ο αδελφός άλλου. Δεν θα ισχυριστούµε ότι δεν είχαν τα προσόντα, ούτε ότι δεν συνεισέφεραν, απλώς στο θέµα των κριτηρίων ο παραπεµπόµενος τώρα πρόεδρος της ΕΡΤ ουδέποτε απάντησε.

Παράδειγµα 6ο: Προσελήφθη µια επιπλέον διευθύντρια µάρκετινγκ και δηµοσίων σχέσεων – ενώ υπήρχε ήδη µία µε µπόνους και αποζηµιώσεις – µε µισθό πάνω από 9.000 ευρώ. Η κατασπατάληση του δηµοσίου χρήµατος γινόταν χωρίς κριτήρια, µε βάση το «γούστο» του πρώην προέδρου – ή τις εντολές για «εξυπηρετήσεις» είτε προσωπικές, είτε µιας σκοτεινής πολιτικής διαπλοκών – κατά παράβαση ακόµη και του κανονισµού. Η απάντηση του πρώην προέδρου στους διαφωνούντες; «Να πάνε στον εισαγγελέα».